Projekt Mikulow, Portz Insel – odnowienie i udostępnienie różnorodnego krajobrazu zabytkowego miasto Mikulow realizowało wspólnie z partnerami- gminą Sedlec koło Mikulowa i austraiacką gminą Drasenhofen.
Przygotowanie projektu rozpoczęto już w roku 2016, kiedy przeprowadzono szereg negocjacji z właścicielami gruntów oraz właściwymi organami administracji państwowej i podjęto dalsze kroki przygotowawcze. W 2018 roku została zatwierdzona dotacja na realizację projektu z programu INTERREG V-A , współpraca Austria- Republika Czeska 2014- 2020. Sam projekt był realizowany w okresie od września 2018 r. do września 2020 r. Głównym celem realizacji było odnowienie i udostępnienie zabytkowego mostu cegielnego z piętnastoma charakterystycznymi lokalnymi łukami, który stanowi część składową siedemnastowiecznej nieruchomości Letohrádek ( letni pałac) Portz Insel. Odnowiony most został jednoczesnie udostepniony poprzez wybudowanie i zrekonstruowanie historycznej traci komunikacyjnej w katastrze gmin Mikulow- Sedlec koło Mikulowa- Drasenhofen.
Podjęcie tego kroku skutkowało powstaniem w rejonie brakującego połączenia w postaci ścieżki rowerowej w kierunku z Mikulowa do Austrii. Nie mniej ważnymi działaniami w ramach realizacji projektu było powstanie szlaku edukacyjnego z sześcioma panelami i miejscami do odpoczynku na trasie zrekonstruowanych dróg, które umożliwiają turystom lepszą orientację w okolicy, oraz wydanie broszury informacyjnej o znaczeniu przedmiotowego miejsca historycznego z odrestaurowanym zabytkiem.
Przygotowanie projektu, oczyszczony most, maj 2016 roku
Fot. Inż. Josef Hromek
Dlaczego projekt został zrealizowany
Bodźcem do powstania projektu było zrekonstruowanie niezwykle cennego historycznie terenu znajdującego się na południe od stawu „Nový“ (Nowy), tj. w rejonie dzisiejszego półwyspu Portz Insel. Obszary te były częścią różnorodnego krajobrazu podmiejskiego, który wybudował już w XVII wieku kardynał Dietrichstein. Był to jeden z pierwszych tak hojnie zurbanizowanych podmiejskich krajobrazów na Morawie, sięgający swym obszarem prawdopodobnie aż szeroko na północ od Alp.
Na wyspie stawu „Portz” (dziś „Nový rybník”-„Nowy staw”) wznikł letni pałac otoczony kwiatami i leśnym ogrodem (polaną). Okolice wyspy, dostępne po długim, ceglanym moście wspartym na łukowych kolumnach, połączone z miastem Mikulow równoległym , długim dwa i pół kilometra traktem, otoczonym obustronną kolumną drzew, stanowiły niezwykłe dzieło architektoniczne ówczesnych czasów.
Już pod koniec XIX wieku był uznawany przez historyków za klejnot przyrodniczy wyjątkowego piękna. Jednakże mniej więcej po upływie 250 lat, rozpoczął się proces sukcesywnej degeneracji tego różnorodnego krajobrazu, będący następstwem wysuszenia stawu „Portz”, co miało miejsce w roku 1855, jego pierwotna wielkość wynosiła ok. 100 ha, a także w związku z budową kolei, która przebiegała przez te tereny w 1872 roku. Co prawda w połowie XX wieku staw ze swej północnej strony był już częściowo odnowiony, jednakże po uruchomieniu strefy przygranicznej, zanik tego pierwotnego, różnorodnego krajobrazu, niemalże całkowity, był już praktycznie nie do odwrócenia.
Stan mostu przed podjęciem prac naprawczych, rok 2015
Fot. Inż. Josef Hromek
Sedlec koło Mikulowa
Gmina powstała najprawdopodobniej już w XIII wieku. Od roku 1332 Sedlec był częścią majątku ziemskiego Lichtensteinów. Rejon ten od jak żywa stanowił centrum życia zarówno kulturalnego, jak i politycznego, co było źródłem nieustannych konfliktów i najazdów rabunkowych w czasie wojen. Dzieje Sedlca są połączone nie tylko z osobami właścicieli mikulowskiego majątku ziemskiego- Lichtensteinami i Dietrichsteinami, ale także z właścicielami sąsiedniego majątku ziemskiego Steinebrunn- Funfkirchenami.
Kościółek w swym pierwotnym kształcie; w 1424 roku spalony podczas przejścia husytów przez Południowe Morawy, odbudowany następnie w mniej więcej, połowie XVI wieku w stylu późnogotyckim. W 1620 roku Kościół został ponownie zniszczony przez wojska węgierskie dowodzone przez Bethlena Gabora. Później świątynię odbudowano w stylu barokowym i w 1672 roku zaświęcono Swiętemu Witowi.
Dwie rzeźby św. Jana Nepomucena miały najwyraźniej ochraniać wioskę ze wschodniej i zachodniej strony. Pierwsza z nich, z roku 1717 znajduje się przy drodze z Sedlca koło Mikulowa do Portzskiego młyna, a druga stoi przed Kościołem.
Historia tutejszego uzdrowiska jest datowana na rok 1362. Siarkowe wody mineralne leczyły szereg dolegliwości, na przykład reumatyzm, dermatologiczne i neurologiczne choroby. Okres rozkwitu zapoczątkował w 1669 roku Ferdynand Dietrichstein, który zakupił praktycznie pusty dom z leczniczym źródłem i przekształcił go na pierwsze uzdrowisko. W roku 1782 Karol Maksymilian Dietrichstein postanowił budynek wyburzyć, a na jego miejscu postawił nowocześnie wyposażony kompleks uzdrowiskowy w stylu barokowym. Każdego roku uzdrowisko odwiedziło aż 1000 gości z Moraw i Dolnej Austrii. Krótko po zakończeniu drugiej wojny światowej kompleks uzdrowiskowy został zamknięty. Jednakże źródło w Sedlcu koło Mikulowa nadal pozostaje cennym darem przyrody, a uzdrowisko ciągle czeka na nowego założyciela.
Drasenhofen
Jest przygraniczną gminą Austrii należącą do jednostki podziału terytorialnego Dolna Austria, powiat Mistelbach. Zgodnie z zapisem w katastrze gruntów, należą do niego także gminy Kleinschweinbarth, Stutzenhofen i Steinebrunn z zamkiem Funfkirchen, który został wybudowany w 1602 roku. Sam zamek, obecnie w późnorenesansowym stylu jest budową czteroskrzydłową, o kształcie nieregularnego kwadratu z wieżą w każdym z czterech rogów. Od 1972 roku stanowi własność rodziny Fuhrmannów.
Na życie w mieście wpływ miał tzw. Wiedeński szlak, łączący Wiedeń z Brnem, który przebiegał właśnie przez Drasenhofen. Wielka era tego szlaku, zwanego również „cesarskim szlakiem” ( Kaiserstrasse) zakończyła się w połowie XIX wieku, kiedy to pierwotne szlaki zaczęła zastępować kolej. Z upływem czasu, dawny „cearski szlak” w Drasenhofen stał się „uliczką piwnic” (Kellergasse). Drasenhofen stwarza szeroką ofertę uprawiania pieszej turystyki. Jest bowiem częścią Drogi św. Jakuba w rejonie Weinviertelu.
„Traktorium”- dziedziniec ciągników. Jest to kolekcja traktorów, którą naprawdę warto zobaczyć. Uzupełniają ją motocykle, skutery, rowery i rozmaite sprzęty rolnicze. Po uprzedniej rezerwacji możliwe jest zwiedzanie z udziałem przewodnika, a także krajoznawcze przejażdżki po okolicy.
Kolejnym, ulubionym celem turystycznym jest góra Kreuzberg, na szczycie której znajduje się Sudmahrerkreuz ( Krzyż południowomorawski). Z miejsca tego podziwiać można piękne widoki na Mikulow.
